HSP – van overleven naar jezelf zijn

Er komt een moment dat je moe bent. Moe van alles buiten jezelf. Van het aanpassen, het pleasen, het inslikken van wat je eigenlijk zou willen zeggen. Moe van de strijd die je van jongs af aan voert zonder dat je precies weet waarom. En misschien komt op dat punt eindelijk de herkenning: “Hé, wacht eens even… zou ik misschien hoogsensitief zijn?”

Het begin van iets nieuws, maar ook het begin van een proces dat lef vraagt. Want herkennen is één ding, erkennen is iets heel anders.

De gemiste herkenning in je jeugd

Als jij in je jeugd niet werd gezien als hoogsensitief kind, dan ben je waarschijnlijk al vroeg begonnen met overleven. Niet omdat je ouders je niet liefhadden, maar omdat ze je gevoeligheid simpelweg niet herkenden. Je leerde al snel dat je emoties “te veel” waren. Dat je rustig, sterk of makkelijk moest zijn. Dus leerde je jezelf aan om je aan te passen. Om stil te worden. Of juist extra goed je best te doen. Je zette jezelf opzij om erbij te horen.

Dat aanpassen werd een patroon. Een strategie. Misschien zelfs al jarenlang. Weggetrokken worden bij jezelf om de ander te steunen. De leegte te blijven ervaren – diep van binnen te voelen – omdat je je steeds op de ander richtte. Wat wil die? Wat voelt die? Wat vindt die van mij? Je werd een expert in aanvoelen, analyseren, aanpassen. Maar je vergat jezelf.

Het ontstaan van identiteitsvragen

Het is voor een ‘ongezien’ HSP erg moeilijk om een eigen identiteit te vormen. Aanpassen zorgde ervoor dat je jezelf vergat. Je was teveel rationeel bezig, teveel voor anderen. Daardoor heb je onvoldoende of geen contact met je eigen gevoel gemaakt.

Er komt een moment dat je die hele overlevingsstrategie beu bent. Je voelt leegte, onrust, frustratie. Je doet zoveel voor anderen, maar zelf voel je je leeg. Je voelt dat het anders moet. Je kunt niet meer om jezelf heen. Dát is het omslagpunt, dan komen de vragen:

Wie ben ik? Wat wil ik? Hoe wil ik dat? Ben ik dit wel? En waarom?

Want al die jaren was je bezig met overleven. Niet met leven. Je identiteit is gebouwd op aanpassing, niet op eigenheid. Geen wonder dat het schuurt. Dat het pijn doet. En dat je jezelf ergens bent kwijtgeraakt.

De cirkel doorbreken

Die cirkel van aanpassen, bevestiging zoeken en je afvragen waarom je zo moe bent… die moet doorbroken worden. Zolang je blijft vechten tegen je gevoeligheid, blijf je vastzitten. Maar als je het gaat erkennen, verandert er iets wezenlijks.

En dat begint bij één ding: erkenning. Niet van de buitenwereld, maar van jezelf. Terug naar jezelf. Naar je binnenwereld. Ga ontdekken wat voor jou belangrijk is, waar jij blij van wordt, wat jou energie geeft, waar jouw grenzen liggen. Ga keuzes maken die bij jóu passen.

Zodra je zegt: Ja, ik ben hoogsensitief – en dat is geen fout of last, maar een deel van wie ik ben – doorbreek je de cirkel. Dan kun je de last die je ervaart, gaan ombuigen naar kracht.

Van overleven naar leven

Dat is natuurlijk heel spannend, want het vraagt iets nieuws. Je moet het oude loslaten: het pleasen, het aanpassen, het wachten op bevestiging van buitenaf. Zul je in staat zijn om je angst voor veranderingen los te laten? De angst voor verlies van jezelf? Geef jezelf toestemming om gewoon te zijn wie je bent. Met alles erop en eraan.

Dat is niet iets dat je snel even ‘fixt’. Het is een proces van afkicken van je overlevingsstrategie: ‘het verkrijgen van de goedkeuring en erkenning van anderen, wat je zo hard nodig hebt voor je gevoel van eigenwaarde’.

Maar het is ook het pad naar rust, eigenwaarde en echte verbinding. Want als jij jezelf erkenning geeft, dat je mag zijn zoals je bent, trek je vanzelf mensen aan die dat doen. Mensen die bij jóu passen. Die jou zien zoals je bént, niet zoals je denkt dat je moet zijn.

Sterker nog….. de bevestiging van anderen om je heen, komt dan zonder dat je erom hoeft te bedelen of jezelf ervoor hoeft uit te sloven. Juist omdat je in je kracht staat en dat ook uitstraalt.

Je HSP als kracht

Je hoogsensitiviteit is geen diagnose of probleem. Het is een temperament, een manier van zijn. Een talent zelfs. Als je het durft te omarmen, wordt het je kompas. Je gevoeligheid maakt je niet zwak. Het maakt je wijs, intuïtief, empathisch, creatief. Je hebt iets te geven aan de wereld. Maar dat begint bij jezelf.

Je zult moeten stoppen met vechten tegen jezelf… Hoezo? Omdat het je eigen ego is, die deze erkenning wil van een ander omdat je niet in staat bent om het jezelf te geven..

Dus begin vandaag. Stel jezelf de vragen: Wie ben ik? Wat wil ik? Hoe wil ik dat? En voel. Ontdek. Geef antwoord. Want in die antwoorden ligt de sleutel tot jouw leven in balans. Niet meer overleven. Maar leven. Als jezelf. Met alles wat je bent.

Ontdek je eigen talenten! Erken jezelf!